estoy vacia y triste despues de la boda

Comença una nova vida..

estoy vacia y triste despues de la boda

EntradaAutor: fosca » dt. ago. 16, 2005 7:18 am

hola chicas, pues mirar yo me case el 22/07/2005 hoy es mi primer dia de trabajo, y es que me sinto fatal y vacía, no por la boda, porque fue todo maravilloso y perfecto fue mejor de lo que me esperava, pero al acabar me dio una pena enorme y muchas ganas de llorar, es mas estuve los 3 primeros dias de luna de miel llorando. y hoy tengo como un vacio super super grande, porque era precioso preparar la boda, tanto tiempo pensando preparando y me doy cuenta que ya acabo Se paso super rapido. es que encima ese dia es como si estuvieras en una nuve. No se si es que soy la unica que le pasa o soy rara, pero es que fui tan tan feliz, que me da mucha pena que se haya terminado todo, y parece como si no pudiera encontrar una motivación mayor. Bueno un beso que no os quiero rallar.

un beso
fosca
 

EntradaAutor: Sibil·la » dt. ago. 16, 2005 5:59 pm

Bueno... fosca.... lo que cuentas es, en cierto modo, normal. Aunque creo que no debes obsesionarte.
Yo mira, ya llevo 4 meses casada y sigo con el tema, pero en ningún momento me puse triste. Sólo siento añoranza de los meses de preparación y del día en sí, que volvería a repetir mil veces!

Pero tienes que alegrarte, y mirar para delante, y concentrarte en el ahora. NO podemos vivir en el pasado, no?

La boda es algo muy bonito, pero ahora también. Para mi, cada vez mejor, jeje!

Claro, es un poco (con perdón) como un parto. Vas a 2000 por hora durante meses, preparando, y luego, plof, la boda y todo el nerviosismo termina.

Mira de recordar lo bonito que fue pero sin apenarte, mujer!
ánimos! :--=-)
Avatar de l’usuari
Sibil·la
:: núvia de bronze
:: núvia de bronze
 
Entrades: 1814
Membre des de: dt. març 01, 2005 2:06 pm

gracias

EntradaAutor: fosca » dc. ago. 17, 2005 9:44 am

muchas gracias sibi.la pues la verdad es que me has animado y me has echo pensar en ello. Tengo que disfrutar el momento, y lo mas bonito es que puedo recordar ese dia como el mas bonito de mi vida, por lo menos fue todo perfecto. que huviera podido pasar cualquier cosa y luego ke?? tanto preparativo para nada. Muchas gracias wapa.
fosca
 

EntradaAutor: superju » dj. ago. 18, 2005 1:55 pm

Hola fosca!! Nada de estar triste ni vacia ni nada de eso eh!! Este "vacio" que decimos es normal ya que como ya habeis dicho despues de tanto ajetreo dices ...¿y ahora qué? Pero eso es super normal. Yo ya hace un poquito más de un mes que me casé y aún sin darme cuenta me quedo embobada pensando en ese dia tan bonito y me encanta :-)) recordarlo con la gente que vino. Así es que yo creo que lo importante es el recuerdo que nos quedará PARA SIEMPRE de ese dia e incluso de cómo nos hicieron ir de bólido los preparativos. Seguro que tienes alguna anécdota divertida de todo ese "follón" jajaja.
Además, fosca, ¿tu sabes la de cosas que nos quedan en la vida , para volver a tener grandes ilusiones?Seguro que tendremos muchos más dias y momentos inolvidables. :-) Esto solo acaba de empezar!!!!!!!!!! :: orrr::
Así que esos animos bien arriba!!!
Un beso guapa!! :-()-)
Avatar de l’usuari
superju
:: núvia experta
:: núvia experta
 
Entrades: 590
Membre des de: dj. gen. 20, 2005 8:08 pm

EntradaAutor: Visitant » ds. ago. 20, 2005 3:28 am

Hola Fosca soy Tere de Chamberi.

Esa sensación que tienes, y aunque sea un tópico es una fase que pasaras, como la euforia de la pedida de mano o declaración del novio -ahora tu esposo-. Los momentos buenos y dulces de la vida también tienen sus pasos, al igual que los pasajes malos y amargos. O las 2 a la vez, quedándote un cuerpo que pa que.

Pensar en ello hara que caigas en un decaimiento, lo notara tu esposo y sufrireís los 2. Y de llegar a la obsesión diaria, incluso en una depresión.

Piensa que preparar una boda, o celebración, banquete,etc es como un embarazo, hay que mimarlo dia a dia, paso a paso, ya de por si en algunos casos en complicado -el encargo de tan tierna espera de buena esperanza-. Hay momentos de una eterna duda si sere responsable, me cambiara el carácter, y sobre todo sere una buena madre -hablo por montones de madres primerizas, yo si Dios quiere para este año lo encargo-. Los últimos meses son agotadores, sin olvidarnos de los de enmedio -una paz y gracia se apodera de la embarazada-. Hasta que toda esa preparación ,desde el cuidado personal de los futuros papas, el JEJEJEJE. ASUNTO, los 9 meses de gestación, dieran a la luz a una de las ilusiones mas grandes que puede acontecer un ser humano, un hijo. Pensaras "ha merecido la pena tanto esfuerzo, sacrificio y tesón", se pasara los malos tragos, riñas, inseguridades con ver la cara del bebe, siendo el comienzo y no el fin de una vida.
Con una boda -por supuesto de otra manera- pasa a mi entender muy parecido. La luna de miel viene a ser como un relajante para los esposos, y para empezar una vida en común, con todo lo que conlleva.
No te lo guardas dentro, hablalo con gente de confianza, además de tu campeón porque una opinión desde otro ángulo te vendra bien, pero 2 o 3 como mucho. Aqui te han contestado 2 compis casadas, entendiendo muy bien lo que te pasa Silbi.la y Superju. Cuidate mejor que nunca, escribe para que veas tu misma lo que te frusta en un diario. DEJATE LLEVAR POR TU INSTINTO CHIQUITINA.
Yo en estos momentos he tenido que suspender mi boda -la celebración, el casamiento por el juzgado sigue- y me ha jodido muchisimo, pero hablando, respetando el uno al otro y con mucho tiento y suavidad, conseguimos un acuerdo. Lo malo ha sido hoy, cuando intentamos recuperar la señal de 1800 euros, de la antigua fábrica de harinas. No tengo palabras para describirlo, ha sido durisimo pero la vida sigue. Nos hemos ido a paseas por Torrelaguna, comer unas raciones, pasear por el pueblo, y de ahi rumbo a la Capital. Nos hemos abrazado, besado, comprendido y desahogado. Encima mi Torete se estuvo la noche anterior, configurando el ordenata para ponerme por la webcam de Euskal-Televista, los fuegos artificiales de San Sebastian por la semana grande-. Han sido 15 minutos -es lo que dura- de una emoción muy intensa, una alegria y pena al mismo tiempo -ibamos a ir pero para tener mas dinero para la boda anulamos el viaje alli-.
Después me ha dado por poner fotos de mi infancia, de mi vida, en el albúm que iba a destinar para las fotos de mi boda, y no veas tu que recuerdos. SI hace falta se compra otro, para lo de este año en el juzgado y restaurante, como la celebración del 2006.

En resumen ha sido un dia vibrante e intenso. Mi estómago ha protestado unas horas, pero solucionado con unas manzanillas y respiración.

Deja que pase esta etapa de tu vida como una mas, de forma tranquila y serena, piensa que tienes el amor incondicional, el apoyo sin reservas, el cuidado mas esmerado, la compañia mas gratiticante, y mucho mas de tu esposo vida mia.

Un besote grandote
Visitant
 

EntradaAutor: kitiara » dt. ago. 23, 2005 12:34 pm

Joooo, Tere!!!!

:-( :-( Siento tanto que hayas tenido que anular tu celebración, lo siento de corazón. Pero ánimo, que todas estaremos aquí para apoyarte en lo que sea. :-)ok:

Hola Fosca!!

Ánimo guapa! Que lo mejor, es lo que tienes ahora, la vida con tu marido, el día a día con la persona que quieres, y tienes un montón de cosas para seguir pensando y planeando, desde no sé, hacer una cena super especial, con un bonito mantel, unas velas (ves a comprarlas, especialmente para ese día)y una cena. Y si no sabes cocinar nada especial, no importa!!! lo importante será el entorno, aunque ceneis un bistek con patatas, un buen vino, y unas miradas de enamorados.
En la vida hay mil cosas que preparar.
:-)ok: :-)ok: :-)ok: :-)ok:
Avatar de l’usuari
kitiara
:: núvia de bronze
:: núvia de bronze
 
Entrades: 1771
Membre des de: dj. jul. 14, 2005 7:14 pm

muchas gracias

EntradaAutor: fosca » dc. ago. 24, 2005 11:36 am

muchas gracias chicas, ahora al hacer ya el mes lo voy asimilando todo un poquito mas, pero me cuesta. tiempo al tiempo. La verdad es que he leido la cronica de moni y me siento identificada cuando dice que le de pena que termino todo y que estas tana feliz que no te enteras de la mitad. Bieno ahora Espero impaciente el video y las fotos, para recordar ese dia.

un beso wapas!!!
fosca
 

EntradaAutor: Sibilla » dc. ago. 24, 2005 11:49 am

Ei, fosca, se me ocurre... i porqué no nos cuentas tu crónica y nos pones un par de fotiquins? >.-<:
Sibilla
 

sibil.la

EntradaAutor: fosca » dc. ago. 24, 2005 11:56 am

hola sibil.la cariño, pues si la semana proxima voy a por el reportaje, luego os pongo mi cronica y las foticos, por lo menos podre revivir ese momento. Aunque estoy pensando que tengo una foto en mi casa, la unica !que estoy con unos amigos, si me dices como insertar fotos, mañana os hago un adelanto de MI GRAN DIA.
fosca
 

EntradaAutor: sibi » dc. ago. 24, 2005 12:15 pm

pues tienes que registrarte (yo ahora no lo estoy por ganduleria)

Tienes que ir arriba de la pantalla, donde dice regístrate, lo haces, y luego cada vez que entres en el foro, clicas donde pone "inicar sesion" (tendras que dar tu nick y contraseña)

haciendo esto, verás que cuando escribas un mensaje, debajo del recuadrito donde escribes, hay la opción de adjuntar una imagen.

ok? :-)ok:
sibi
 

fosca

EntradaAutor: fosca » dj. ago. 25, 2005 10:40 am

sibi ya he puesto mi cronica titulo 22-07-05, en breve foticos.
fosca
 
Entrades: 22
Membre des de: dc. ago. 24, 2005 12:25 pm

EntradaAutor: MONI » dl. ago. 29, 2005 8:39 am

FOSCA M PASA O M PASABA COMO A TÍ, PERO CADA VEZ LO ASIMILO UN POQUITO MÁS, PERO ES Q MI MAYOR DESEO ES ESTAR CON MI MARIDO A CADA MOMENTO, Y SI también M QUEDO EMBELESADA PENSANDO EN LA BODA, LO Q HICIMOPS EL VIAJE D NOVIOS......PERO ES LO Q HAY Y COMO DICEN TODAS AHORA NOS QUEDA VIVIR EN COMÚN CON NUESTROS MARIDITOS.....ES PRECIOSO, Y M ALEGRA Q T SIENTAS IDENTIFICADA CONMIGO PQ CUANDO T HE LEIDO LO HE PENSADO YO IGUAL.
MONI
 

ANIMO CHIQUITINAS!

EntradaAutor: Sofia » ds. set. 17, 2005 4:42 pm

Hola chicas soy Luchia!!
Este mensaje es para mandaros un montón de animos Fosa y Tere.
Fosa estabas guapísima y radiante de verdad. Me ha encantado tu crónica y decirte que me ha emocionado de veras!!! ;.:love_:
Fosa y Tere entiendo la pena que sientís,... yo tuve un problemilla parecido el año pasado, y si os puedo ayudar contandoos mi historia, ahí va. :-(
Nosotros nos ibamos a casar también este año el 9 de Julio de 2005. Hasta el 25 de Enero que tuvimos una fuerte discusión y nos separamos. Nos conocimos en Julio del 2003, nos enamoramos rapidamente y enseguida nos fuimos a vivir juntos. Me pidio que nos casaramos al mes de conocernos el 9 de Julio y la verdad no dude ni un instante y nos fuimos a vivir juntos esperando el gran día. Fueron dos años de espera y al final para nada. :--(
Nuestras discusiones eran muuy grandes pero el amor q sentiamos también por lo que hasta ese día nunca lo dejabamos. Pero llego el 25 de Enero de este año y todo se fue al garete.
La casa, la boda, todos nuestros sueños que queriamos compartir para toda una vida se fue al traste. Me ayudaron mucho mis amigos, mi familia por supuesto, ... Pero la pena se intentaba apoderar de mi. Lo que más me ayudo fue no parar de hacer cosas que antes de lo sucedido me gustaban, rodearme de gente para hacerlas y no quedarme aburrida y triste sin hacer nada. Aunque no me apeteciera lo hacía como una obligación, como si de un trabajo se tratase. Aún sin disfrutarlas. Como te pares la tristeza, el pensamiento, todo... se apodera de ti causando una pena terrible. :--=-)
En fin, después de seguir con mi vida, un día cuando ya teniamos todo separado apareció a la salida del trabajo a buscarme. :o-o: El estaba muy hundido y como se quedo con nuestra casa no podía seguir hacia delante con todos los recuerdos y sintiendo tanto amor por mi.
Yo intente animarle aunque por nada del mundo pensé que volvería con él. Después de rechazarle empeze con mis dudas sobre si volver o no. Pero al final, si estoy aquí... que imaginais?? Un día 25 de Abril, por cierto, estaba haciendo gimnasia, ya os cuento que no paraba, no me estaba quieta, y pensé =0-0-) : pasado mañana me voy de viaje, y si me pasa algo... no me gustaría irme de aquí sin despedirme, darle un beso y decirle que le amaré toda mi vida. Como habiamos terminado un poco mal, pues no quería dejarlo estar así.
Total, hasta hoy. Fui a la que era nuestra casa, hablamos, lloramos, nos abrazamos,... :-)) Pero aún así me fui a mi viaje. Era un viaje para olvidarle a Fuerteventura. Un sitio en el que habiamos sido tan felices juntos. De los pocos sitios que no discutimos. Cuando regrese retomamos la relación y la verdad menudo cambio. Ya apenas discutimos y tenemos más paciencia el uno con él otro, sobre todo por nuestro amor. Como un día hable con Tere, el no irse a la cama enfadados es tan importante para la salud de la pareja.
Hace unos días me pidió de nuevo que me casara con él :-):-):-): y esta vez si Dios quiere será de verdad. Pero lo más importante esta en el dia día. En lo que vives con él, con las ilusiones que tienes cada noche de volver a casa y poder verle, saber que le tienes a tu lado para todo lo bueno y lo malo, ... lo más importante es el amor. Ni una boda, ni una casa, ni un hijo, nos va a asegurar el amor cada día.
Bueno espero no haberos aburrido demasiado. Una pregunta Tere: como he estado desconectada, para evitar recuerdos, que ha sucedido en tu caso para anular la boda??
Un besooooo enorme a todas y felicidades a las que con o sin boda por delante seguimos enamoradas de nuestros chicos. =0-0-) =0-0-) =0-0-)
Sofia
 

EntradaAutor: Sofia » ds. set. 17, 2005 4:44 pm

Soy yo de nuevo, he puesto mi nombre Sofía porque Luchia que era como me conectaba antes ahora esta ocupado.
Mil beeeeesosss. :-()-)
Sofia
 

EntradaAutor: Cardonina » dt. set. 20, 2005 10:02 am

Fosca, me alegro de que estes mejor...
Supongo que cuando estas en el dia a dia, preparandolo todo ni se te ocurre pensar que ese stress va a acabar, que esas preocupaciones que parecen las peores y mas criticas un dia ya no van a existir

Todo pasa, todos los dias tienen 24 horas, por mucho que nos gustara a veces poder para el tiempo.

Lo bueno, los recuerdos, las fotos, las conversaciones que te permiten revivir el momento con tus seres queridos, y sobretodo ese maridito que tenemos ahora a nuestro lado

Y bueno, para algo tambien se inventaron los aniversarios.. no es cuestion de recrearlo todos los años, pero eso siempre da vidilla no???
Mi primer mes de casados es mañana, asi que hoy me toca pensar algo especial, aunqeu él este en Madrid y yo en Manchester!

besitos y muchos animos!!!
(=:-)
Avatar de l’usuari
Cardonina
:: núvia d'or
:: núvia d'or
 
Entrades: 3272
Membre des de: dt. juny 07, 2005 1:58 pm

EntradaAutor: Sibil·la » dt. set. 20, 2005 11:28 am

Ostras Sofía! Vaya historia :-( ! Bueno, parece que va a haber final feliz :-):-):-): >.-<:

Mientras leía tu historia estaba pensando en imprimirla y pasarla a una amiga a quien su novio la dejó a 6 meses de la boda. Está fatal porque es de aquellas personas que enseguida se hunde. Anteayer mismo me dijo "hoy haría 3 meses que estaría casada" :--(
Pero claro, no le puedo pasar tu escrito porque tú vuelves con tu chico.

Bueno, me alegro por ti, y espero que esta vez todo salga bien :-):-):-):
Avatar de l’usuari
Sibil·la
:: núvia de bronze
:: núvia de bronze
 
Entrades: 1814
Membre des de: dt. març 01, 2005 2:06 pm

Hola Silbi-la

EntradaAutor: Sofia » dv. set. 30, 2005 7:43 am

Soy Sofía. Hace tiempo que ando liada y pendiente de responderte. Tu te has casado ya?? Creo haberte visto en alguna foto?? ;.:love_:
Respecto a tu amiga explicale que aunque al final hemos vuelto, lo que más me ayudo a mi personalmente es forzarme a hacer cosas. Dile que ya se que no apetece y por eso te quedas en casa tumbada en un sofa... pero aunque así sea hay que hacerlo. Qué se queda en casa, bien pero que se ponga algo de música, ordene sus cosas preferidas, o ponerse una peli, aunque casi no le preste atención a lo que realice... es importante no dejarse comer poner el abatimiento. Seguro que descubre un montón de cosas que estando con él, pues ya había dejado de lado. :-/
Si quieres dale mi e-mail y que me escriba que la llenaré de energía :-)ok: , aunque todo es muuy poco a poco.
Aquí va: mi_guapi@hotmail.com.
Cuentame Silbi-la como te va a ti.
Un besazo guapetona. :-))
Sofia
 
Entrades: 8
Membre des de: ds. set. 17, 2005 4:51 pm

mi experiencia

EntradaAutor: VANESSITA » dt. març 14, 2006 7:14 pm

HOLA A TODAS, BUENO, SUPONGO QUE SIENTES UN VACIO CUANDO YA TODO HA PASADO, VERDAD???

YO PASÉ POR UNA ETAPA MUY DURA EN MI VIDA, VEREIS, CON 18 AÑOS ME FUÍ A VIVIR CON MI NOVIO, ERA UNA PERSONA LA CUAL NO MIRABA APENAS POR MI, NO ERA DETALLISTA, NO ERA EXCESIVAMENTE CARIÑOSO, PODÍA MAS SU MADRE QUE YO, SU PADRE BEBÍA, Y SU MADRE MADRE MADRE MADRISIMA, CUANDO YO OPINO QUE UNA MADRE ES UNA MADRE, PERO CUANDO TE CASAS TU MARIDO ES LO PRIMERO, SEGÚN LA SITUACIÓN, CLARO!!! ASÍ QUE NADA, ME KEDO EN ESTADO, GRAN ERROR PENSAR QUE UN HIJO CAMBIA A TU HOMBRE!!! ASÍ QUE AHORA MI SUEGRA TENÍA A KE AFERRARSE, A HIJO Y NIETA, Y QUE SI YO SOY MALA, QUE SI YO NO LA DEJO VERLA, Y EL HIJO TIRÓ PARA LA MADRE, ME SEPARÉ, FUÉ MUY DURO, YA QUE TUVE QUE AGUANTAR 11 MESES VIVIENDO CON ÉL SEPARADOS, SUPERDETALLISTA, PREPARANDOME EL BAÑO, VINIENDO A BUSCARME AL TRABAJO, MADRE DE DIOS!!! ME TUVE QUE IR AL LOKERO.

Y AHORA ESTOY PREPARANDO MI BODA, CON UN GRAN MUCHACHO, CON SU PROBLEMAS, CLARO, PERO KIEN NO LOS TIENE????

NO SE EXACTAMENTE A KE VENÍA ESTO, AH SI!!! LLENATE DEL DÍA A DIÁ CON TU CHICO, SACIATE DE LAS EXPERIENCIAS QUE COGERÁS, DE TU TRABAJO, DE TU SER, SIN DEJAR NADA ATRAS, AHORA HAS EMPEZADO UNA NUEVA ETAPA, SABOREALA, SE QUE CUESTA MUCHO HACERSE A LA IDEA DE QUE HAS SALIDO DE CASA, DE QUE YA NO ESTAS CON TU FAMILIA, PERO MADRE MIA.... NOS KEDAN TANTOS CAMBIOS POR HACER.....
<img src='http://www.para-pronto.com/img_perso/11898535731326575669.jpg' border=0><img src='http://www.para-pronto.com/3807210-1189853573.png' border=0>
www.nuvis.org/vanessairaul2007
Avatar de l’usuari
VANESSITA
:: núvia de platí
:: núvia de platí
 
Entrades: 4945
Membre des de: dc. des. 21, 2005 5:41 pm

EntradaAutor: Evi!!! » dv. jul. 07, 2006 11:23 pm

Fosca, qué tal estás? ¿Cómo lo llevas? Espero que mejor. Ahora tienes que pensar en nuevos proyectos, en nuevas ilusiones, sino... Esto ya ha pasado y has sido feliz, pues ahora proponte otra cosa en tu vida junto a tu maridito!!!

Bsos
Imatge
Avatar de l’usuari
Evi!!!
:: supernúvia
:: supernúvia
 
Entrades: 5679
Membre des de: dv. març 24, 2006 10:57 pm
Ubicació: El Prat

EntradaAutor: la rojilla » dt. jul. 11, 2006 3:06 pm

yo os entiendo en parte, yo me caso el dia 1 d4e julio, y el domingo cuando me desperte a su lado tmb estaba triste, pero no sabia porque.........ahora estoy feliz, es mi marido y eso me demuestra ya simplemente mil cosas, y recordar nuestro espectavcular dia es la mecachis.......y eso q casi no le he vsito desde q nos casamos.......pero bueno, ya so contare cosillas pero sobre todo dia a dia, disfrutar, q cada dia que pasa es unico y no vuelve junto a la persona q amais...........bss chicas.
Avatar de l’usuari
la rojilla
:: núvia experta
:: núvia experta
 
Entrades: 761
Membre des de: dt. set. 20, 2005 9:41 am
Ubicació: logroño

Següent

Torna a: Vida de parella

Qui està connectat

Usuaris navegant en aquest fòrum: No hi ha cap usuari registrat i 6 visitants
cron